Toen ik klein was, was de hemel ergens boven in de lucht.
Je kon er enkel komen met een allerlaatste zucht…. Stef Bos – Hemel
Het liedje van Stef Bos – Hemel, daar was ik altijd erg van onder de indruk toen ik een jaar of 18 was. Ik was altijd gefascineerd over wat er zou gaan gebeuren als je dood ging. Er zijn zoveel theorieën waar je heen zult gaan als je dood bent. De 1 denkt dat er niks meer is, de ander dat je naar de hemel gaat, de ander denkt dat je ziel blijft bestaan. In dit blog wil ik je vertellen wat ik denk over de dood.
Eerst dacht ik dat als we dood gingen dat we naar een soort van hemel gingen. Een plaatst die heel erg mooi is en waar alles goed is. Daar blijven we dan een tijdje en komen daarna weer een keer terug op aarde (reïncarnatie). We moeten dan al onze lessen leren hier op aarde en zo niet dan moet je weer terug. Net zolang tot je alles hebt geleerd en je karma hebt afgelost.
Nu denk ik dat je ziel oneindig is en altijd al heeft bestaan en altijd zal blijven bestaan. Wij zijn allemaal pure bewustzijn en spelen hier een soort spel op aarde. Wij zijn geen mensen met een spirituele beleving, maar wij zijn spirituele wezens met een aardse beleving. Als we komen te overlijden dan bestaan er geen emoties meer, want je emoties zitten in je hersenen. Emoties worden aangemaakt door je hersenen. Pure liefde dat is de enige emotie die altijd zal blijven bestaan, onvoorwaardelijke liefde. Liefde die wij hier op aarde nauwelijks echt ervaren, want onze emoties komen er vaak bij kijken. Ik geloof nu niet meer dat als je dood gaat dat er dan allerlei lessen zijn die je had moeten leren en iets als karma. Ik denk nu dat er geen oordeel meer kan bestaan als je overlijd. Als dat wel zo zou zijn dan zou het zo zijn dat er nog steeds emoties zijn na het overlijden en dat geloof ik niet meer. Dus is er geen oordeel meer, geen karma, geen lessen, geen reïncarnatie als jij dit niet wilt, geen dualiteit en als zeker geen hiërarchie. Al onze zielen zijn alleen maar liefde en we zijn dan allemaal gelijk.
Ik denk ook dat onze vorige levens, het heden en de toekomst allemaal op dit moment afspelen. Tenminste dat is waar ik steeds meer in ga geloven. Dat er geen lineaire tijdlijn bestaat, maar dat alles nu is. Het is zo iets moeilijks om dat te begrijpen. Ik snap het zelf soms ook niet, maar dat komt doordat wij zo aan tijd verbonden zijn. Ik vergelijk het altijd met het spel de Sims, een spel waarin jij je eigen wereld ‘bestuurd’. Je kan terug naar het verleden, het nu en ook weer naar de toekomst. Je kan het terug- en doorspoelen. En als jij alles bestuurd dan speelt het zich af in het nu, want als je aan het verleden, heden en toekomst denkt is het altijd NU.
Dus als iemand komt te overlijden dan is de ziel nog wel altijd aanwezig en zou je daar altijd mee kunnen communiceren. De ziel heeft alleen geen aards lichaam meer, maar wel de ziel die bestaat. Als je overlijd dan begrijp je alles en snap je het hele ‘plaatje’ weer. Als ik communiceer met overleden dan gebeurd dit als een soort filmpje, ik zie die persoon dan voor me en zie dan een filmpje in me hoofd en dan krijg ik gedachtes of woorden. Soms voel ik ook lichamelijk iets, dan wordt ik ineens misselijk ofzo. In principe zou iedereen kunnen communiceren met zielen, alleen moet je je daarvoor echt openstellen en vertrouwen hebben in jezelf. Want tenslotte zijn we allemaal spirituele wezens met een aardse beleving.
