Helemaal overstuur kwam hij naar beneden en schreeuwde dat hij nooit meer wilde slapen. Hij was in zijn dromen met een raket naar een andere wereld en daar waren allemaal monsters, het werden er steeds meer en meer zei hij…. Doodsbang was hij en zijn ogen waren rood en gevuld met tranen…
Ik legde hem uit dat we samen de monsters kunnen verslaan en dat wij eigenlijk veel sterker zijn dan de monsters. Wij hebben namelijk superkrachten zei ik. Wij kunnen de monsters verslaan met liefde. Heel veel liefde dat vinden de monsters namelijk niet leuk. De monsters vinden het wel leuk als jij verdrietig en bang bent, want ze vinden pesten heel leuk.
Eerst wilde hij niet meer gaan slapen, maar ik beloofde hem dat dat ik hem echt zou beschermen, want mama heeft namelijk ook superkrachten. Ondertussen deed ik hem volledig in een koepel van helder goud licht en gaf hem gedachten van mooie dromen. Daarna ging hij weer rustig slapen, wel naast mij want hij is nog steeds niet helemaal gerust gesteld.
Vroeger toen ik dezelfde leeftijd had als hij nu heeft had ik ook altijd nachtmerries en wilde ik nooit alleen slapen. Ik zag en voelde toen ook al van alles en was ook doodsbang alleen in mijn kamer. Jarenlang sliep ik ook vaak bij mijn ouders, zo bang was ik. Gelukkig weet ik nu wat ik moet doen om mezelf altijd te beschermen en ik kan dit aan mijn kinderen leren en ze ook helpen bescherming te geven.
Er is zoveel wat we niet kunnen ‘zien’… Zoveel wat we niet kunnen ‘horen’….
Nog steeds ‘zie’ ik de meest vreemde werelden en de meest vreemde wezens (en dus ook monsters). Soms heel dichtbij en soms van een afstand. Nu ben ik niet meer bang en kan alles aankijken zonder iets te voelen van angst. Dat moet je leren als je zo gevoelig bent en zoveel meer ziet dan de meeste… Kinderen zien alleen vaak veel meer dan gedacht wordt. Niks bestaat niet…. Alles wat een kind denkt te zien, ziet hij ook.
Hij ziet gewoon andere werelden…..
